Oké het is vakantie en je zou zeggen dat we dan uitslapen. Niets is minder waar. De wekker ging gewoon weer af om 6.30 uur. Vandaag de herkansing voor de boottocht vanaf Positano. Terwijl we naar de veerboot lopen merken we dat het bewolkt is. Ja voor ons is dat zo normaal dat we het niet eens meteen opmerken:-(

Misschien dat het daarom minder druk is voor de veerboot.

Wanneer we bij Positano aankomen is het weer niet veel veranderd. We melden ons bij de kiosk en wachten tot onze 'skipper' Salvatore ons op komt halen.

We zitten aan boord met een Engels stel en twee stellen uit Australia. Nadat we vetrokken zijn worden de golven al iets wilder. Even verderop is er een mogelijkheid om even het water in de gaan en een grot in te zwemmen. Imani wil niet, ik heb last van mn rug en Hans wil ook niet. Jammer voor Kenai want hij wil niet alleen. Aan de andere kant ook blij dat hij dan niet wil aangezien het water best wel ruig is. De Engelse vrouw is moedig. Zij kan niet zwemmen en neemt zo een groen drijf ding mee, zo een die kinderen ook op zwemles gebruiken.

Als iedereen weer aan boord is gaan we weer verder. Kenai zat voor op de boot en komt nu gezellig bij ons zitten, althans gezellig... Door de golven begint hij misselijk te worden en trekt steeds witter weg. Bovendien begint het nu ook te regenen steeds harder en harder. Imani mag binnen in de cabine zitten. Kenai wil niet en blijft bij ons. Salvatore besluit om ons meteen af te zetten bij de haven in Amalfi.

Op straat heb je alleen maar toeterende auto's. Wel 50 mensen staan onder een bushokje om zo maar niet nat te worden van de regen. Voor ons was het al te laat. We waren al helemaal zeik en zeik nat.

Een half uur later begon het op te klaren. Nu maar de schoenen aan trekken. Die hadden we uit gelaten omdat deze anders ook helemaal nat zouden regenen.

Amalfi heeft een belangrijke winkelstraat met allemaal (toeristische) boetiekjes. Bovenaan de straat vinden we een restaurantje waar we wat gaan eten.

Om drie uur moeten we terug zijn bij onze boot om weer terug te varen. We twijfelen of we dat wel moeten doen of dat we vanaf Amalfi de veerboot naar Salerno terug nemen.

Kenai wil wel graag terug varen met Salvatore. In het begin gaat het goed. Hij maakt grapjes en heeft weer praatjes. Totdat hij weer stiller en stiller begint te worden. En ja hoor.... ik zal jullie de details besparen. Arme Kenai, we moeten nog wel een uurtje terug varen.

Inmiddels gaat het wat beter met Kenai, maar omdat Imani er niet tegen kan als mensen gaan overgeven... ook hiervan zal ik jullie de details besparen.

Eindelijk aangekomen bij Positano.

Ik koop kaartjes voor de veerboot terug.

De kinderen zijn lekker aan het kletsen en spelletje aan het spelen op de telefoon. Totdat ik op een gegeven moment kijk naar Kenai... en ja hoor.. we snellen ons naar de dichtstbijzijnde prullenbak.

Door de hoge golven waren er meer mensen zeeziek geworden. Imani keek maar niet op of om en zat met haar oordopjes in om zo maar niks te hoeven horen.

Jammer geen succes geweest vandaag ondanks dat de omgeving echt prachtig was.

In de avond nog ergens gegeten. Kenai en ik hebben een pizza gedeeld en Imani had een coteletto di pollo ( een veredelde kipsnitzel) en Hans een Entrecote.

Daarna zijn we weer naar ons huisje tegen de berg op gelopen en zijn we gaan slapen omdat we ja ja.. De volgende dag (vandaag) de wekker weer op tijd af gaat.

Sorry voor alle verwarring, dit verhaal is van gisteren en vandaag komt er nog een online zodat we weer gelijk lopen.

Groetjes,

Marcia & Imani